23 Şubat 2012 Perşembe

ödev :)

Artık okullar başladı ve bende yoğun bir tempoyla okula başladım.Bu dönem stajımız da var iş, okul staj ve çeşitli katıldığım ve katılacağım sosyal etkinliklerle bu yılıda tamamlayacağım inşallah. Şimdi ise bilgisayar öğretmenimin bana verdiği ödevi burada yapmaya karar verdim hem uzun zamandır blog yazmıyorum dedim hemde ödev aradan çıkar dedim umarım iyi yapmışımdır :) Bu blogumda size yaşadığım yerden bahsetek istiyorum. Şuan her ne kadar Çanakkale'de yaşasam da ben size köyümü anlatacağım. burası Çanakkale'ye bağlı küçük bir köy.93 harbi olarak bilinen 1886 yılında Osmanlı-Rusya savaşından sonra Bulgaristandan göç etmiş dedelerimizin dedeleri. Babannem, anneannem ve genellikle yaşlı kesim hala göçmeden önce kullandıkları dili kullanıyorlar.Tabikii türkçeyide biliyorlar bunuda söylemeden geçeçeğim.Bende her ne kadar bulgarcaya dilim dönmesede konuşulan ortamda canım sıkılmaz, anlarım konuşulanları. Resmi kurum olarak okulu, camisi ve birde sağlık ocağı bulunmaktadır. Okulda sekiz yıllık bir eğitim verilmektedir ve öğretmen olarak kadrosu tam şimdilik.Camimizde iki hoca bulunmaktadır. Sağlık ocağındada bir ebemiz bulunmaktadır. Ekonomik olarak temel geçim kaynağı tarım ve haynavcılık. internetten öğrendiğim kadarıyla günlük 7-8 ton süt üretimi yapılmaktaymış.Burada hava şarkları hakikaten zor. Musluk sularının donduğunu, yolların kapandığını bizzat kendim bilirim. Genç kesimin hepsi okumakta ve okuyanlarında çoğu başarılıdır. Eğitime çok önem verilir herkes çoçuğu ile özel olarak ilgilenir.Her yıl mayısın ilk haftası köy hayırı yapılır. Bu köy hayırına çevre köylerden de gelirler ve hep beraber yemek yeriz.

Köyümüzün otobüsünden bahsetmemek olmasss :) lise haliyle bulunmadığı için çevre ilçelere taşımalı eğitim şeklinde öğrenciler taşınıyor. otobüsün markası safir söylemek istedim bunuda :)
Düğünlerde kına gecelerinde dallı denilen kıyafetler giyilmektedir. Bu dallılar insan elinde işlenmekte ve yaklaşık 2 yılda yapılmaktadır.
Burasıda sağlık ocağımızın arkadan olan bir fotosu. Buarada köy otobüsümüzde köy meydanında buradan da gözüktüğü gibi :)
köyümüze özgü bir yemektende bahsetmeden geçemeyeceğim. Kaçamaktır adı yemeğin. Pekmezle güzel bir tad olur gerçekten. Uzun uzun tarifini yazmak isterdim ama tam olarak bende bimiyorum inanın :)

umarım beğenirsiniz yazımı..
 saygılarımla..

4 yorum:

  1. ülkemin her yeri çok güzel ama sizin o tarafları ayrı bir beğendim. Gelibolu da 1 hafta kadar kaldım geçen yaz. Sanki oraya ait mişim gibi hissettim. Belki bir gün yerleşirim kim bilir :)

    YanıtlaSil
  2. evet gelibolu güzel. burası zaten çok güzel :) ben hep kendi memleketimde çalışşırım diye düşünüyordum ama nasip olmadı, emeklilikte bende bir aksilik çıkmassa kesin burdaym :)

    YanıtlaSil
  3. Bırak şimdi ödevi, stajı, gel sayfama mimini al :)

    YanıtlaSil