3 Ocak 2012 Salı

Aşkbulans

Ambulans kolik.  Evet  yıllık da beni tarif eden cümle buydu. Tam bir ambulans hastasıydım. ( hastasıydım dediğim için şuan sevmiyorum anlamı çıkmasın lütfen hala seviyorum mesleğimi ).  Benim için bir markaydı. Severdim işte gitmeyi kimse gitmesin hep ben hep ben gideyim isterdim sevklere. Bıkmazdım, sıkılmazdım, yorulmazdım, usanmazdım. Beni bu meslek için doğurmuş annem zannederdim. ( hala öyle zannediyorum J ) Sevk olacak hasta varsa pansuman odasında takılmam, sevk olacak hastanın peşinde koşar ne yapar eder giderdim işte. Hep koşar koşuşturur hastalarla ilgilenirdim ( tamaaam biraz abartmış olabilirim arada arkadaşlara uyup stajdan kaçtığımız zamanlar da  olmuyor değildi  yalan yok bende J ) .Sadece sevklere gitmeyi değil vakalara çıkmayı da severdim. Ama  staj yaptığım yer küçük bir yer olduğu için çok vaka çıkmazdı. İlk vakaya da büyük sınıflar götürmeyecekti beni ‘daha sonra çıkarsın, daha yeni başladın sen staja’  falan dediler hem aramı büyük sınıflarla bozmak istemiyordum hem de gitmek istiyordum işte vakaya. Merak ediyordum işte orada bulunan atmosferi heyecanı sonuçta benim için ilk olacaktı. Bende geleyim dedim lütfen merak ediyorum dedim kıramadılar sanırım benim gibi tatlı bir kızı tamam gel dediler. Hehe bende gittim işte vakadaydım. ( vakayı anlatıp canınızı sıkmak istemem şimdi ). Oradayım o atmosferin içindeyim. Allahımm seviyorum mesleğimi.

3 yorum:

  1. mesleğin de mesleğini sevmen de çok güzel. Kutsal ve özel bi iş. Ve soy ismin :) Fd nin d si o :)

    YanıtlaSil
  2. soyadlarımız aynımı anlamadım :)

    YanıtlaSil